Niewiele jest na świecie dzielnic miast tak urokliwych jak La Boca w Buenos Aires. Jest to miejsce do którego należy się wybrać, a nawet trzeba będąc w stolicy Argentyny. Dzielnica, w której nie sposób nie zapomnieć o zgiełku dnia codziennego.Tutaj szybko zagubimy się w tłumie i posłuchamy, jak gra muzyka wszystkich języków świata. Warto zabłądzić w jakimś zaułku i popatrzeć na na przykład twórczość ulicznych malarzy czy też na tancerzy tango.

La Boca to portowa dzielnica Buenos Aires, jedna z 47 dzielnic (barrios) stolicy Argentyny. Położona na południowy wschód od centrum miasta. Nazwę (La Boca – usta) zawdzięcza swemu położeniu u ujścia rzeki Riachuelo do rzeki La Plata.W dzielnicy znajduje się siedziba jednego z najpopularniejszych klubów sportowych Argentyny – Boca Juniors, a także stadion La Bombonera. Najbardziej ujmuje architektura owej dzielnicy. Przyjrzeć się charakterystycznym, blaszanym, kolorowym budynkom, które mimo,  że różnią się od siebie barwą, to jednak razem tworzą harmonijną całośc. La Boca. To jednak nie tylko dzielnica. To także styl życia. To uliczne pary tańczące zmysłowe tango. To kelnerzy zaczepiający przechadzających się turystów. To historia włoskich emigrantów.

Turyści przybywają tutaj w różnym celu. Jedni przybędą z apetytem na przepyszne carne, serwowane na grillach z takim pietyzmem, który można zaobserwować tylko tutaj. Inni z wypiekami na twarzy będą podążać śladami włoskich emigrantowi, spacerując od jednej uliczki do drugiej, próbując pooddychać duszą miasta. Jeszcze inni przybywają w nadziei na uśmiech dziewczyny zwiewnie tańczącej tango. Bez wątpienia w La Boca nie ma powodu się śpieszyć. Ani sensu gnać z planem miasta od muzeum do muzeum czy raczej od jednego kościoła do drugiego. Zresztą, tutaj nie znajdziemy podobnego typu zabytków. Zamiast tego odnajdziemy coś zupełnie innego. Magicznego. Kolor blachy budynków. Gwar i ścisk. Pary tańczące tango. Starsi panowie grający w szachy. Obok jakaś dwójka przekrzykująca się przy filiżance kawy, że Peron to był ktoś. Nieśmiały młodzieniec bijący się z myślami, jakby tu zagadać do spacerującej dziewczyny. Ileż sytuacji. Ileż historii. Tak kolorowej jak żółciuteńki stadion Boca.